Si Pilandok at si Somuson

Dumating si Somuson sakay ng isang kabayo. Sinipat mabuti ni Somusan ang natutulog na si Pilandok at nagwika.
“Ano ang ginagawa mo iyan?”
“Binabantayan ko ang mana’t mga damit ng sultan” mabilis na sgot ni Pilandok.

“Anong mana iyan?” wika ni Somuson.
“Isang batingaw.” Ang sagot ni Pilandok.
“Pwede ko bang patunugin iyan?” tanong ni Somuson.
“Parang pinatay mo na rin ako,pag ginawa mo iyan.” Ang mariing sagot ni Pilandok.

Biglang sumambulat ang mga naglalakihang pukyutan at nilusob si Somuson, nawalan ito ng malay dahil sa mga tinamong masasakit na kagat. Bigla, may dumating na mga mandirigma at dali=daling dinala si Somuson sa Solotan para ipagamot.
Isang araw sa malayog paglalakbay, naisipan ni Pilandok ang mamahinga a ilalim ng puno. Mabilis na napuna ni Pilandok ang tila hugis na kampana ng bahay-pukyutan mula sa punong ito. Dito niya naisipang tumapat at natulog.
Sa hangaring malaman at marinig ito, sinabi ni Somuson na handa siyang magbigay ng isang sakong ginto kay Pilandok.
Dahil sa malaking yaman, pumayag si Pilandok ngunit sa isang kundisyon.
“Anong kundisyon?” sabik na tanong ni Somuson.
“Lalayo muna ako bago mo patunugin ang batingaw.” Masayang sabi i Pilandok.

Mabilis na lumayo si Pilandok . Kaagad na dumampot ng sangang laglag at pinalo ang bahay-pukyutan.